درمان بیماری منقار و پر در طوطی سانان

بیماری منقار و پر در طوطی سانان (Psibac) یک ویروس شایع در بین طوطی‌هاست. این بیماری می‌تواند باعث ریزش پر، ایجاد ضایعات و زخم در پرنده شود. این بیماری معمولاً کشنده است، اگرچه برخی از پرندگان با مراقبت مناسب در خانه می‌توانند عمر طولانی با این ویروس را داشته باشند. برای درمان PBFD، ابتدا کاکادو را برای تشخیص نزد دامپزشک ببرید. سپس می‌توانید مراقبت‌های خانگی را برای حفظ کیفیت زندگی پرنده امتحان کنید. با اتخاذ رویکرد مناسب می‌توان از بیماری PBFD در طوطی سانان جلوگیری کرد.

روش اول: بردن پرنده پیش دامپزشک

1- مراقب علائم بیماری باشید. پرندگانی با PBFD پرهای خود را از دست می‌دهند و دائماً در حال غش کردن یا ریزش پر هستند. آن‌ها همچنین دارای پرهای دیستروفی خواهند بود که بسیار نازک، کم رشد یا بد شکل به نظر می‌رسند.

طوطی هایی با PBFD همچنین ضایعاتی روی منقار خود ایجاد می‌کنند که به صورت زخم‌های خشک و تحریک شده یا قرمز ظاهر می‌شود.

2- پرنده خود را فوراً نزد دامپزشک ببرید. در صورت مشاهده علائم PBFD در طوطی خود، با دامپزشک خود تماس بگیرید و در اسرع وقت پرنده را برای تشخیص پیش دامپزشک ببرید. تشخیص زودهنگام PBFD می‌تواند به شما فرصتی برای پرستاری از پرنده و حفظ کیفیت زندگی او بدهد.

قبل از رفتن پیش دامپزشک خود به او زنگ بزنید تا بدانند شما با پرنده ای که PBFD دارد نزد او می‌روید. این ویروس بسیار مسری است و پرنده شما باید از سایر حیوانات خانگی در دامپزشکی دور نگه داشته شود.

3- به دامپزشک اجازه دهید تا پرنده شما را مورد آزمایش قرار دهد. دامپزشک معاینه فیزیکی را انجام می‌دهد. آن‌ها همچنین نمونه‌ای از پوست، خون و پرهای طوطی را برای آزمایش می‌گیرند. آزمایش‌ها باید نشان دهند که آیا پرنده PBFD دارد یا خیر.

به خاطر داشته باشید که برخی از پرندگان هیچ علامت بالینی ویروس را نشان نمی‌دهند ولی همچنان تست PBFD آن ها مثبت است.

دامپزشک شما ممکن است دوبار پرنده شما را آزمایش کند، یک بار در اولین ملاقات شما و سپس 60-90 روز بعد. اگر هر دو نمونه مثبت باشند، طوطی شما دارای PBFD مزمن است و به عنوان عفونت دائمی در نظر گرفته می‌شود.

4 در مورد گزینه‌های درمان  بیماری منقار و پر در طوطی سانان بحث کنید. اگر دامپزشک تأیید کند که طوطی شما دارای PBFD است، آن‌ها گزینه‌های درمانی احتمالی را برای پرنده شما بیان می‌کنند. در حال حاضر هیچ درمانی برای ویروس وجود ندارد و اغلب کشنده تلقی می‌شود. با این حال، دامپزشک شما می‌تواند به پرنده داروهای ضد ویروسی بدهد که ممکن است به بهبود علائم پرنده کمک کند.

همچنین می‌توانید مراقبت‌های خانگی را انجام دهید و کیفیت زندگی پرنده را حفظ کنید تا رنج نبرد. در برخی موارد، پرندگان مبتلا به PBFD که مراقبت‌های خانگی خوبی دریافت می‌کنند، از این ویروس بهبود می‌یابند.

توجه داشته باشید که PBFD سیستم ایمنی بدن طوطی سانان را تضعیف می‌کند و آنها را در برابر عفونت‌های ثانویه جدی آسیب پذیر می‌کند. اگر مشکوک هستید که بیماری ثانویه ایجاد شده است، سریعاً به دنبال درمان باشید.

اگر پرنده شما مبتلا به PBFD مزمن تشخیص داده شود، شانس زنده ماندن طولانی مدت آن بسیار اندک است. دامپزشک ممکن است برای جلوگیری از رنج کشیدن پرنده و جلوگیری از مواجهه با علائم دژنراتیو ویروس، مرگ او را توصیه کند.

روش دوم: انجام مراقبت‌های خانگی

1- پرنده آلوده را قرنطینه کنید. PBFD بسیار مسری است و پرندگان مبتلا به ویروس باید از سایر پرندگان و حیوانات خانگی در خانواده شما جدا شوند. پرنده را در قفس جداگانه در منطقه یا اتاقی جداگانه نگهداری کنید. مطمئن شوید که پرنده با سایر حیوانات خانگی تعامل ندارد.

شما باید تا زمان بهبود کامل پرنده از PBFD او را قرنطینه کنید. فقط پس از آزمایش توسط دامپزشک و عدم وجود ویروس، باید اجازه دهید با سایر حیوانات خانگی تعامل داشته باشد.

2- رژیم غذایی غنی از مواد مغذی و ویتامین‌ها را ارائه دهید. اطمینان حاصل کنید که طوطی خود را با خوراک‌های با کیفیت بالا تغذیه می‌کنید. پلیت های مخصوص طوطی سانان باید 80 تا 90 درصد رژیم غذایی او را تشکیل دهند. می‌توانید میوه‌های مناسب طوطی سانان مانند سیب، گلابی و موز را به پرنده بدهید. طوطی سانان همچنین سبزیجاتی مانند کدو، سیب زمینی شیرین، کلم بروکلی و کلم پیچ را دوست دارند.

همیشه میوه‌ها و سبزیجات را قبل از دادن به طوطی خود بشویید و برش دهید. پوست میوه‌ها و سبزیجات را نیز بگیرید.

غلات مانند برنج، کینوا و لوبیا را در رژیم غذایی او قرار دهید. حدود 10 تا 20 درصد رژیم غذایی آنها باید غلات، میوه‌ها و سبزیجات باشد. انواع غذاها را در وعده‌های غذایی آنها با هم مخلوط کنید تا پرنده انواع غذاهای تازه را دریافت کند.

به پرندگان آووکادو ندهید، زیرا می‌توانند کشنده باشد.

3- به پرنده خود پروبیوتیک بدهید. با دامپزشک خود در مورد پروبیوتیک هایی که برای پرنده شما بی خطر است صحبت کنید. پروبیوتیک ها به حمایت از سیستم ایمنی پرنده و جلوگیری از عفونت‌های ثانویه که می‌توانند وضعیت آن را بدتر کنند، کمک می‌کنند.

بیشتر پروبیوتیک ها به صورت خوراکی همراه با غذای طوطی سانان تجویز می‌شوند. از دامپزشک خود در مورد دوز مناسب برای پرنده خود بپرسید. به پرنده بیشتر از مقدار توصیه شده ندهید.

4- پرنده خود را برای عفونت‌های ثانویه درمان کنید. پرندگان مبتلا به PBFD مستعد ابتلا به عفونت در ریه‌ها، چشم‌ها و پوست هستند. اگر متوجه شدید که پرنده دچار مشکلات تنفسی، مشکلات بینایی یا مشکلات پوستی است، فوراً او را درمان کنید. آن را برای تشخیص به دامپزشک ببرید و تمام عفونت‌های ثانویه را درمان کنید تا بدتر نشوند.

درمان عفونت‌های ثانویه اطمینان می‌دهد که پرنده در حین تلاش برای بهبودی از PBFD کیفیت مطلوبی از زندگی را حفظ می‌کند. عفونت‌های ثانویه درمان نشده می‌توانند جان پرنده را در خطر قرار دهند.

5- قفس طوطی خود را به طور مرتب استریل کنید. حداقل یک بار در هفته قفس طوطی را تمیز کنید. آن را با محلول سرکه یا محلول سفید کننده استریل کنید. اگر از سفید کننده برای تمیز کردن قفس استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که قفس را خوب آبکشی کرده‌اید تا سفید کننده‌ای در قفس باقی نماند.

همچنین باید ظروف غذا و آب کاکادو را تمیز کنید.

از وسایل تمیز کننده یکسان برای قفس پرنده مبتلا به PBFD و دیگر قفس حیوانات خانگی در خانه خود استفاده نکنید. این می‌تواند ویروس را منتقل کند.

روش سوم: پیشگیری از بیماری پسایتاسین

1- همواره طوطی سانان را از پرورش دهندگان معتبر خریداری کنید. یک پرورش دهنده خوب، پرندگان خود را قبل از فروش از نطر دارا بودن ویروس یا عفونت مورد آزمایش قرار می‌دهد. آن‌ها همچنین می‌توانند سابقه پزشکی پرنده را ارائه دهند و سلامت پرنده را تأیید کنند.

2- همه طوطی های خود را برای بررسی بیماری آزمایش کنید. دامپزشک شما می‌تواند آزمایش را سریع و کارآمد انجام دهد. همیشه هر طوطی یا پرنده‌ای را که می‌خرید قبل از آوردن آن به خانه آزمایش کنید. با این کار دیگر حیوانات خانگی شما در معرض خطر PBFD نخواهند بود.

3- هنگام ارتباط با پرندگان دیگر مراقب باشید. به پرندگانی که به نظر می‌رسد پر ریزی مزمن و یا زخم پر دارند دست نزنید. اگر سابقه پزشکی پرندگان را نمی‌دانید از دست زدن به آنها خودداری کنید. اجازه ندهید طوطی شما با پرندگان دیگر ارتباط برقرار کنند مگر اینکه سابقه پزشکی آنها را بدانید و مطمئن باشید که PBFD ندارند.

همیشه دستان خود را قبل و بعد از دست زدن به طوطی خود و سایر پرندگان به خوبی بشویید.