قفس پرنده چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

قفس پرنده وسیله‌ای است که برای نگهداری پرندگان و حیوانات خانگی از آن استفاده می‌­شود.

قفس‌­های عتیقه و آنتیک معمولاً در کلکسیون افراد و یا به صورت تزیینی دیده می‌­شوند ولی بیشتر آن‌­ها به دلیل کوچک بودن، شکل نامناسب و استفاده از مواد ناسالم برای نگهداری پرندگان مناسب نیستند.

قفس‌های با کیفیت که صرفاً برای نگهداری پرندگان خانگی طراحی شده‌اند برای این کار مناسب‌تر هستند.

طراحی و اندازه قفس پرنده

طبیعتاً هر چه پرنده بزرگتر و فعال‌تر باشد به قفس بزرگتری نیاز دارد. مدت زمانی که هر پرنده در طول شبانه روز در قفس به سر می‌برد نیز مهم است. پرنده‌ای که بیشتر زمان را در قفس به سر می‌­برد نسبت به پرنده‌ای که تنها شب‌ها در قفس گذاشته می‌شود به فضای بیشتری نیاز دارد.

بعضی از پرنده‌ها به شرایط خاصی نیاز دارند. مثلاً آمازون و عروس هلندی میله‌های افقی را ترجیح می‌دهند تا بتوانند ازآن‌ها بالا بروند. پرندگانی که دانه‌ها را در حین خوردن می‌پاشند بایستی کاور قفس داشته باشند. پرندگان تخم گذارممکن است به لانه یا جعبه برای تخم‌ها و یا یک قفس بزرگتر نیاز داشته باشند.

قفس پرندگان باهوشی همچون طوطی و کلاغ نیاز به یک سیستم چفت و بست مطمئن دارد که نتوانند طریقه باز کردن آن را پیدا کنند و همچنین معمولاً بایستی اسباب بازی یا پارک آبی در قفس‌شان گذاشته شود که سرگرم شوند. طوطی‌ها عموماً علاقه به گاز زدن قفس دارند ونوع دم بلند آن میله‌های قفس‌های ظریف را با منقار جدا می‌کنند.

 قفس‌های با پوشش روی و یا از جنس توری سیمی می‌توانند در طی چند سال برای طوطی ایجاد مسمومیت کنند.

قفس طوطی معمولاً از آهن نرم ساخته می‌شود و رنگ زده شده روی آن عموماً غیر سمی و پودری است. نوع جدیدتر آن از فولاد ضد زنگ جامد ساخته می‌شود. قفس‌های بزرگ طوطی از جنس فولاد ضد زنگ، پرهزینه است ولی 5 تا 6 برابر قفس‌های با رنگ پودری عمر می‌کند.

مواد استفاده شده در تولید قفس تأثیر زیادی بر روی قیمت آن دارد. قفس‌های کوچک نسبتاً ارزان بوده ولی قفس‌های بزرگ مناسب طوطی گران است. 

امنیت قفس پرنده

قفس پرندگان اهلی که در روز اجازه دارند بیرون از قفس بیایند باید به اندازه‌ای بزرگ باشد که پرنده به راحتی بتواند بال‌هایش را باز کند بدون آنکه به گوشه‌های قفس یا وسایل داخل قفس یرخورد کند.

 در بعضی از کشورها نگهداشتن پرنده در قفسی که نتواند بال‌هایش را به راحتی باز کند غیرقانونی است.

 طول بال یک پرنده‌ی اهلی معمولی از 30 سانتی متر(12 اینچ) برای مرغ عشق تا 41 سانتی متر(16 اینچ) برای عروس هلندی و بلندترین 91 تا 122 سانتی متر(36 تا 48 اینچ) برای طوطی‌های دم بلند متغیر است.

 قفس­های مستطیلی جایگزین قفس­های گرد شده‌اند زیرا قفس‌های گرد مناسب نگهداری پرنده نبودند.

 پرندگان رام نشده مثل فنچ و قناری که معمولاً از قفس بیرون آورده نمی‌شوند به قفس‌های بزرگتری نیاز دارند که بتوانند تا حدودی پرواز کنند.

 بین میله­‌ها بایستی تا حدودی فاصله باشد که پرندگانی که کنجکاو هستند و می‌خواهند سرشان را از لای میله‌ها بیرون کنند گیر نکند.

 رنگ زده شده بر روی قفس همچنین بایستی غیرسمی باشد چون پرنده‌ها تمایل به گاز گرفتن قفس دارند و اگر آن رنگ سمی وارد بدنشان شود می‌تواند آن­ها را به کشتن دهد.

 در قفس باید چندین جا برای نشستن پرنده با قطرهای مختلف وجود داشته باشد. اندازه‌ی قطرآن­ها بایستی به حدی باشد که انگشتان پرنده با قلاب کردن پاهایش به دور آن به هم نرسند.

 جای نشستن پرنده در قفس‌های مخصوص پرواز بایستی در دو انتهای قفس قرار گیرد و بین این دو جایگاه، فضا کاملاً باز باشد.