خصوصیات سگ ایردل تریر چیست؟

سگ ایردل تریر که پادشاه تریرها نامیده می‌شود بزرگترین نوع تریر است و نام آن(ایردل) از دره‌ای به همین نام در شهر یورک شر(Yorkshire) انگلستان گرفته شده است. از این سگ در منطقه‌ی بین دره ایردل و رودخانه ورف(Wharfe)برای شکار موش‌ها و سمورها استفاده می‌شد. آن‌ها همچنین در مسابقات مختلف ورزشی شرکت داده می‌شدند و از آنجا که سگ‌های پرکاری بودند در جنگ جهانی اول توانایی خود را نشان دادند. سگ ایردل تریر باهوش، اجتماعی و بی‌پرواست و خصلت بازیگوشی‌اش صاحبش را سرگرم می‌کند.

سگ ایردل تریر

در طول جنگ جهانی اول، یک تریر ایردل(Airedale Terrier) به نام جک موفق شد تا پیامی را به مقر نظامی بریتانیایی‌ها در میدان جنگ برساند. او حدوداً 700 تا 800 متر در باتلاق دوید، توپخانه آن را به توپ بست و جک صدمه دید. پا و فکش شکست. متأسفانه او بلافاصله پس از اتمام مأموریتش درگذشت. ناباورانه پیامی که او رساند باعث نجات پیدا کردن گردان شد و پس از مرگش نشان شجاعت در میدان (Gallantry in the Field) را از طرف ویکتوریا کراس (Victoria Cross) گرفت. شجاعت جک امروزه سمبل سگ‌های ایردل است.

سگ‌هایی مثل جک بعنوان سگ‌هایی با اهداف چندگانه پرورش یافته‌اند سگهایی که زیرکی تریر را داشتند اما می‌توانستند شنا کنند و شکار را بو بکشند. تریرهای ایردل هم سگ ورزشی و هم سگ کاری می‌باشند و این روزها در مسابقات سرعت، اطاعت و شکار شرکت می‌کنند.

انها زمانی که کاری برای انجام دادن دارند از زندگی‌شان لذت می‌برند حتی اگر آن کار به سادگی سرگرم کردن بچه‌هایی باشد که او بسیار خوب با آنها وقت می‌گذراند.(با وجود این یک بزرگسال همیشه باید نظاره‌گر تعاملات بین کودک و سگ باشد).

مثل تمام تریرها، ایردل علاقه‌ی زیادی به کندن زمین، تعقیب و گریز و پارس کردن دارد. او پر انرژی است و همراهی فوق‌العاده برای پیاده‌روی است. پیاده‌روی روزانه و بازی کردن در حیاط از فعالیت‌های مورد علاقه‌ی وی است.

نمی‌توانید درباره‌ی ایردل صحبت کنید بدون اینکه به مستقل بودن آن اشاره‌ای کنید. او سگی باهوش است که برای خودش فکر می‌کند و منتظر نمی‌ماند ببیند صاحبش چه می‌گوید. اگر شما سگی بسیار مطیع می‌خواهید که منتظر هر دستور شما بماند تریر ایردل نژاد مناسبی برای شما نیست. اما اگر زندگی پر چالشی دارید اریل برای شما خوب است.

باید گفت که ایردل تریر هیچ وقت رفتار خشونت‌آمیز را فراموش نمی‌کنند و نسبت به فرد پرخاشگر با اکراه و لجبازی رفتار می‌کند. او نسبت به سگ‌های دیگر و حیوانات دیگر نیز می‌تواند پرخاشگر باشد و قدرت تعقیب شکار بالا باعث می‌شود که به سختی بتوان با آن کنار آمد. گفته می‌شود که ایردل جنگ را شروع نمی‌کند، اما آن را تمام می‌کند. آموزش فرمانبرداری بطور پایدار و مثبت همچون وجود حیاط فنس شده‌ی امن حتماً باید انجام شود.

خیلی متعجبانه نیست که ایردل یک سگ نگهبان فوق‌العاده باشد. او از خانواده‌اش در مقابل مزاحمان با تندخویی و  شجاعانه حفاظت می‌کند. گرچه او با مهمانان دعوت شده به خانه دوستانه رفتار می‌کند.

اشتباه نکنید: ایردل فقط سگ کاری نیست، او بازیگوش و بامزه است. او همراهی با خانواده را دوست دارد و از بازی کردن و انداختن اسباب بازی، دزدیدن جوراب‌های کثیف و برداشتن غدا از روی میز آشپزخانه لذت می‌برد و در کل باعث دردسر و بهم ریختگی می‌شود. او به آهستگی بالغ می‌شود و اغلب بازیگوشی دوران بچگی را تا سنین بزرگسالی و پیری‌اش به همراه دارد.

ایردل یک نژاد مجذوب کننده است. او شجاع و قهرمان، شیک و ابله است. بسیاری از صاحبان آنها می‌گویند که تنها چیزی که بهتر از یک ایردل تریر است داشتن دو تا از آنهاست.

نکات جالب

• مثل تمام تریرها، ایردل اشتیاق غریضی برای کندن زمین(معمولاُ در میان باغچه‌ی زیبای گل)، دنبال کردن حیوانات کوچک و پارس کردن دارد.
• ایردل تریر گردآورنده‌ی خاطرات انسان‌هاست. او همه چیز را برمی‌دارد(جوراب، لباس زیر و اسباب بازی‌های کودکان) تا به گنجینه‌اش اضافه کند.
• یک سگ کاری با انرژی بالا، ایردل تریر نیاز به تمرین‌های روزانه دارد. به طور کلی، او در طول زندگی‌اش فعال و بسیار پر انرژی می‌ماند. او مناسب زندگی آپارتمانی نیست و به خانه‌ای با حیاط بزرگ فنس شده نیاز دارد.
• جویدن یکی دیگر از رفتارهای مورد علاقه‌ی ایردل است. او ممکن است هر چیزی را بجود و باید زمانی که شما بیرون از خانه هستید در جعبه‌ای امن با اسباب بازی‌هایش باشد.
• ایردل سگی مستقل است اما از عضوی از خانواده بودن لذت می‌برد. او زمانی که با صاحبش در داخل خانه است خوشحال‌ترین است و سگی نیست که همیشه در حیاط باشد.
• ایردل تریر با کودکان بسیار خوب هستند و می‌توانند پرستاران قابل اطمینان کودکان باشند. با وجود اینکه نباید کودکان و سگ‌ها هیچ موقع بدون کنترل کردن باشند.
• اصلاح مو بسیار لازم است. پس برای پول پرداختن به یک اصلاح کننده‌ی حرفه‌ای برنامه ریزی کنید و یا یاد بگیرید خودتان ایردل را اصلاح کنید.
•  لازم است که به ایردل رفتار درست شکار آموزش داده شود. اگر او به سگ‌های دیگر و انسانها عادت ندارد می‌تواند ستیزه‌جو شود.
• برای داشتن یک سگ سالم، هیچ وقت توله‌ای را از یک پرورش دهنده‌ی بی مسئولیت یا مغازه‌های حیوانات خانگی نخرید. به دنبال یک پرورش دهنده‌ی معروف باشید که از سگ‌هایش آزمایش می‌گیرد تا مطمئن شود هیچ بیماری ژنتیکی ندارند که به دیگر سگ‌ها انتقال دهند و حواس سالمی نیز داشته باشند.

تاریخچه

ایردل بزرگترین نوع تریر است. اولین تلاش برای بوجود اوردن ایردل تریر، با وجود اینکه کسی ان زمان برنامه‌ای برای اینکار نداشت، در سال 1853 بود. یک تریر مشکی قهوه‌ای با موهای زبر و خشن با یک اترهوند(Otterhound) به امید تولید یک سگ اسپرت که می‌توانست سمورها را در اب و موش‌ها را روی زمین شکار کند نژاد گیری شد. اولین ترکیب نژادی سگی را تولید کرد که زیرکی یک تریر را داشت و قادر بود شنا کند و بازی‌های ردیابی بو را به خوبی انجام دهد. این سگ‌های حاصل ترکیب نژاد به نام‌های واترساید یا بینگی تریر خوانده شدند و در 12 سال اولین ترکیب نژاد، این سگ به یک تریر محبوب اسپرت تبدیل شد.

در سال 1864 اولین نمایش سگ‌ها  در ایر ولی (Aire Valley) برگزار شد و واترساید تریر جز زیر گروه تریرهای بروکن هرد(Broken-Haired Terriers) دسته‌بندی شد(به نام‌های واتر ساید یا بینگی تا سال 1879 اشاره‌ای نشد). هاف دلزیل پس از داوری کردن این سگ در نمایش، بینگلی تریر را(یک سگ عالی) توصیف کرد. این نظر او توجه زیادی را به این نژاد جلب کرد و موجی از اعتراض از طرف طرفداران این سگ راه انداخت که حرف دلزیل را محکوم کردند که به بینگلی بعنوان مکان تولد این نژاد اشاره کرده است.

در این زمان افرادی گرد هم جمع آمدند و تصمیم گرفتند که واترساید یا بینگلی تریر باید به ایردل تریر تغییر نام پیدا کند. آنها بر این باور بودند که این نام توسط دکتر گردوناستبلز اولین بار پیشنهاد داده شد، او شخصی بود که این سگ‌ها را یک سال قبل از دلزیل مورد داوری قرار داد، اما درستی این ادعا به راحتی اثبات نمی‌شود. در سال 1880 دلزیل دوباره شانس این را داشت که ایردل تریر رو مورد داوری قرار دهد و این سگ را همانطور که قبلاً گفتیم توصیف کند.

نام ایردل تریر وقتی برای اولین بار استفاده شد خیلی مورد پذیرش قرار نگرفت و این خود باعث سردرگمی بیشتر شد. در نمایش‌های مختلف دسته‌بندی‌هایی برای هر یک و یا حتی سه نام برای این نژاد درست می‌شد  در سال 1886 که کلوپ کنل در انگلیس نام ایردل تریر را بعنوان نام رسمی این نژاد  اعلام کرد.

کلوپ ایردل تریر آمریکا در سال 1900 تاسیس شد و در سال 1910 این کلوپ جایزه‌ای را که در نمایش‌های کلوپ پرنت پیشنهاد داده شد در نظر گرفت. این جایزه بعنوان جام ایردل شناخته می‌شود و نام برنده‌ها روی جام و پایه‌اش حک می‌شود.

از سگ ایردل تریر در طول جنگ جهانی اول بعنوان پیام رسان، نگهبان، آورنده‌ی غذا و مهمات، پیش آهنگ، سگ آمبولانس، موش گیر، سگ ناجی صلیب سرخ، سورتمه ران و سگ راهنما استفاده می‌شد. جنگ باعث شد داستان‌های شجاعت و وفاداری ایردل تریر همه جا پخش شود و به محبوبیت آن اضافه کرد. ریئیس جمهورها، تئودور روزولت، وارن هاردینگ و کالوین کالیج در میان تعداد افراد زیادی بودند که که صاحب و مشتاق این نژاد بودند.

در سال 1949، ایردل تریر در میان 20 سگ محبوب در کلوپ کنل امریکایی قرار گرفت اما الان رتبه‌اش تنزل پیدا کرده است. بخشی از تنزل او بخاطر افزایش استفاده از ژرمن شپرد در نقش‌هایی است که قبلاً به دوش ایردل تریر بوده است.

سایز

سگ‌های نر این دسته تا 58 سانت بلندی و 22 تا 29 کیلوگرم وزن دارند. اما سگ‌های ماده کمی کوتاه تر هستند و 18 تا 24 کیلوگرم هم وزن دارند.

شخصیت

ایردل بسیار سخت کوش، مستقل و سگ قهرمان است که انگیزه، انرژی و استقامت زیادی دارد. او مشتاق کندن زمین، تعقیب و گریز و پارس کردن است. این‌ها رفتارهایی هستند که برای نژادهای تریر ذاتی و طبیعی است. این رفتارها می‌توانند برای صاحبانی که به شخصیت ایردل تریر اشنا نیستند عجیب بنظر برسد.

اگر به یک ایردل فکر می‌کنید این را هم در نظر بگیرید که آیا می‌توانید با تمایل آن به رفتارهای غیر مطلوب، زندگی کنید و آیا می‌خواهید با چالش‌هایی دست و پنجه نرم کنید که ناشی از طبیعت مستقل اوست. اگر فکر می‌کنید که اینگونه هستید بسیار خرسند و خوشحال می‌شوید از فعال، با مزه و دوست داشتنی بودن ایردل.

ایردل نژادی سرزنده است و به فعالیت‌های زیادی نیاز دارد. او را برای مدت زمان طولانی تنها نگذارید زیرا که زود کسل و خسته می‌شود که این باعث رفتارهای مخربی می‌شود که قبلاً درباره‌ی آنها صحبت کردیم. آموزش‌های او را جذاب و نو بگذارید، تمرین‌های تکراری بسیار برای ایردل خسته کننده است. روش‌های انگیزشی، محرک‌های خوبی برای او هستند. آموزش‌های تکراری و حرکت‌های سریع را نباید به کار بگیرید.

یک سگ نگهبان با اطمینان، ایردل بسیار از حمایت کردن خانواده‌اش احساس غرور می‌کند. او می‌تواند یک نگهبان خشن باشد هم زمان که با خانواده و دوستانش صمیمی و مهربان است.

در آخر, حالت‌های آن دستخوش عوامل زیادی همچون ژنهای موروثی, آموزش و اجتماعی بودنش است. توله‌ها با رفتارهای خوب کنجکاو و بازیگوش هستند و دوست دارند به انسانها نزدیک شوند و توسط آنها نگهداری شوند. یک توله‌ی کم سن و سال را انتخاب کنید اما توجه کنید که او با بقیه‌ی توله‌ها بدرفتاری نمی‌کند و یا همیشه در گوشه‌ای پنهان نمی‌شود.

همیشه حداقل یکی از والدینش را ببینید. معمولاً مادر کسی است که در دسترس‌تر است تا بتوانید مطمئن شوید که آنها رفتارهای خوبی دارند. دیدن خواهر برادرهایش یا اقوام دیگرش نیز کمک کننده است تا بتوانید ارزیابی کنید که رفتار توله وقتی بزرگ می‌شود چگونه است.

مثل هر سگ دیگری، ایردل به اجتماعی شدن در سنین پایین نیاز دارد. در کودکی در معرض افراد، مناظر، صداها و تجربیات مختلف قرارش دهید. اجتماعی شدن کمک می‌کند تا مطمئن باشید توله‌ی ایردل  تریر شما در آینده سگ بسیار خوبی می‌شود.

ثبت نامش در کلاس‌های مهدکودک سگ‌ها شروع فوق العاده‌ای است. دعوت از دیگران بطور منظم و بردن او به پارک‌ها و مغازه‌های شلوغ که ورود سگ به آنجا ازاد است و همچنین ملاقات با همسایه‌ها در زمان پیاده روی کارهایی هستند که به سگ کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی‌اش را شکل دهد.

سلامتی

ایردل‌ها بطور کلی سگ‌های سالمی هستند. اما مثل همه‌ی نژادها آنها نیز مستعد یک سری بیماری هستند. اگر یکی از این نژاد را می‌خواهید مهم است که از این بیماری‌ها آگاه باشید.

اگر یک توله می‌خرید یک پرورش دهنده‌ی خوب را پیدا کنید که مدارک سلامتی هر دو والدین را به شما نشان بدهد. مدارک سلامتی ثابت می‌کند که یک سگ آزمایش شده است و از هر شرایط بدی پاکسازی شده است.

در ایردل‌ها شما باید مدارک سلامتی از طرف موسسه‌ی استخوان پزشکی حیوانات (OFA) برای نابهنجاری در استخوان کفلش(با رتبه‌ی نسبتاً خوب یا بهتر)، نابهنجاری در آرنج، کم کاری تیروئید و بیماری ون ویلبرندز(von Willebrand) را داشته باشید. از طرف دانشگاه اوبرون برای لخته‌ی خون در رگ‌ها و از طرف موسسه‌ی چشم پزشکی سگ‌های شکاری(CERF) تأییدیه نرمال بودن چشم‌ها را دریافت کنید. 

مراقبت

ایردل تریر یک سگ کاری است و انرژی و استقامت این کار را دارد. او به تمرینات منظم نیاز دارد، حداقل یک پیاده‌روی در روز، حتی دوبار پیاده‌روی هم ترجیح داده می‌شود. این پیاده‌روی‌ها باید همراه با بازی در حیاط پشتی باشد. ایردل عاشق گرفتن، بازی کردن و شنا است. او همراه بسیار خوبی برای پیاده‌روی است و در موارد بسیاری صاحبش را در پیاده‌روی شکست می‌دهد.

آموزش و اجتماعی کردنش(فرایندی که در ان توله‌ها یا حتی بزرگسالان یاد می‌گیرند چگونه با دیگر سگ‌ها و یا انسانها رفتار کنند) بسیار ضروری است و برای ایردل با کلاس‌های توله‌ها شروع می‌شود. تعامل اجتماعی سازی با آموزش دادنش همراه با بردن ایردل هرکجا که می‌روید. ان را به مکان‌های مختلف مثل مغازه‌ی حیوانات خانگی، رویدادهای بیرون از خانه، پیاده‌روی‌های طولانی در پارک‌های شلوغ ببرید.(حتی اگر بچه های زیادی به خانه‌ی شما رفت و آمد ندارند خیلی مهم است که سگ را در معرض برخورد با کودکان زیادی با سن‌های مختلف قرار دهید.) هر کجا که افراد زیادی باشد و مناظر زیادی وجود داشته باشد برای بردن ایردل خوب است.

آموزش Crate هم برای ایردل تریر پیشنهاد می‌شود. نه تنها این کار به خانه‌داری کمک می‌کند بلکه خلوتگاه امنی هم برای او ایجاد می‌کند تا بتواند استراحت کند و ریلکس باشد. در کل، ایردل به خوبی با آموزشش کنار می‌آید البته تا جایی که شما به یاد داشته باشید آنها هم ذهن خود را دارند. از او بخواهید بنشیند یا در آفتاب در وسط تابستان بماند و اینجاست که او احتمالاً ترجیح می‌دهد این کار را در سایه انجام دهد.

انگیزش‌های مثبت بهترین راه برای آموزش ایردل است. اگر رویکرد آموزشی شما با یک نگرش مثبت و با مزه است و شما صبر و انعطاف زیادی دارید، شانس بسیار خوبی دارید که ایردل خوب تربیت شده‌ای داشته باشید که آزادانه هم فکر می‌کند.

غذا دادن

مقدار غذای توصیه شده روزانه: 1.5 تا 2.5 فنجان از غذای خشک با کیفیت عالی در روز که در دو وعده‌ی غذایی تقسیم شده است.

توجه: سگ بزرگسال شما با توجه به اندازه‌اش، سن، هیکل، سوخت و سازش و سطح فعالیتش غذا می‌خورد. سگ‌ها هم همانند انسان‌ها هستند و همه به یک مقدار مشابه غذا نیاز ندارند. البته همانطور که می‌دانید سگی با فعالیت زیاد به غذای بیشتری نسبت به یک سگ تنبل نیاز دارد. کیفیت غذای سگی که باید بخرید نیز تفاوت ایجاد می‌کند. هر چه غذای سگ بهتر باشد فاصله‌ی زمانی که باید به او غذا بدهید هم بیشتر می‌شود و غذای کمتری نیاز است تا در کاسه‌ی او بریزید.

هیکل ایردل خود را متناسب نگه دارید اینگونه که غذای او را اندازه‌گیری کنید و دوبار در روز به او غذا دهید به جای اینکه همه وقت غذا جلویش بگذارید. اگر مطمئن نیستید که اضافه وزن دارد یا نه از او تست چشم و دست بگیرید.

اول از همه از بالا به او نگاه کنید. شما باید بتوانید دور کمر او را ببینید. سپس دست‌های خود را روی پشتش بگذارید، شصت دست را  روی ستون فقرات  و انگشتان از زیر بهم برسند. شما باید بتوانید دنده‌ها را احساس کنید بدون دیدن آن و البته به یاد داشته باشید که نباید فشار دهید. اگر نتوانستید پس او به غذای کمتر و تمرین بیشتر نیاز دارد.

رنگ مو و اصلاح مو

موی زیبای ایردل تریر 2 لایه دارد. لایه‌ی بالایی که ضخیم است و لایه‌ی زیرین که کوتاه و نرم است. بسیاری از ایردل تریرها ترکیب خاصی از مو را دارند. بخش زیادی از سگ قهوه‌ای است(گوش‌ها، پاها، سر، زیرشکم و بعضی مواقع شانه‌ها) و پشت و بخش بالایی عمدتاً مشکی یا مشکی ترکیب طوسی و سفید است. بعضی مواقع رده‌هایی از قرمز در مشکی و ستاره‌های کوچک سفیدی روی سینه‌اش دارد.

ایردل تریر بخاطر ریزش موی بیش از حد شناخته نشده است. اما او مواقعی در سال ریزش مو دارد. برس کشیدن منظم موها را در شرایط خوبی قرار می‌دهد (یک یا دو بار در هفته) و حمام دوره‌ای هم نیاز هست. البته بیش از حد حمام کردن پیشنهاد نمی‌شود زیرا که موهای تریر را نرم می‌کند.

خانواده‌ی ایردل نیازی به اصلاح و کوتاهی مو ندارد. اما بسیاری از صاحبان این سگ را 3 تا 4 بار در سال اصلاح می‌کنند تا ظاهر آراسته‌‎تری داشته باشد(موی کوتاه نشده ضخیم و فردار است). موی این سگ به وسیله‌ی قیچی خاصی کوتاه می‌شود(فرایندی که مو نازک شده و بوسیله‌ی ابزاری تیز که شبیه شانه است کوتاه می‌شود که چاقوی stripping خوانده می‌شود) و یا ترکیبی از هر دو. هزینه‌ی اصلاح ایردل توسط یک پیرایشگر حرفه‌ای خیلی بالاست و این مورد در زمان انتخاب این نژاد باید در نظر گرفته شود. صاحبانی با انگیزه‌ی بالا می‌توانند خودشان یاد بگیرند که چگونه موهای سگ‌شان را کوتاه کنند اما آسان نیست و وقت گیر است.

به دندان‌های ایردل حداقل 2 تا 3 بار در هفته مسواک بزنید تا جرم‌های ظاهری وباکتری‌های داخل دندان را از بین ببرید. مسواک روزانه برای جلوگیری از مشکلات لثه و بوی بد دهان بهتر است.

یک یا دوبار درماه ناخن‌هایش را کوتاه کنید اگر خودش آنها را بطور طبیعی کوتاه نمی‌کند تا از مشکلات بعدی جلوگیری کنید. اگر می‌توانید صدای ناخن‌هایش روی زمین را بشنوید نشان دهنده‌ی بلندی ناخن‌هاست. ناخن شصت سگ رگ‌های خونی درونش دارد و اگر دیر به دیر آنها را کوتاه کنید باعث خونریزی آن می‌شوید و بار دیگر ممکن است که دیگر سگ‌تان با شما برای کوتاهی ناخن‌هایش همکاری نکند. بنابراین اگر تجربه‌ی کوتاه کردن ناخن سگ را ندارید از یک دامپزشک یا پیرایشگر سگ بخواهید تا اینکار را به شما نشان دهد.

گوش‌هایش باید هفتگی چک شود تا قرمزی یا بوی بدی نداشته باشد که در اینصورت نشان دهنده‌ی عفونت می‌باشد. زمانی که گوش‌های سگ‌تان را چک می‌کنید با یک توپ پنبه‌ای رطوبت‌دار به آرامی آن را تمیز کنید. گوش پاک کن با پی‌هاش متعادل به جلوگیری از عفونت کمک می‌کند. هیچ چیزی را داخل مجرای گوش فرو نکنید و فقط گوش بیرونی را پاک کنید.

زمانی که ایردل شما یک توله‌ی کوچک است آن را به برس زدن عادت دهید. به پنجه‌هایش رسیدگی کنید زیرا که سگ‌ها نوازش پاهایشان را خیلی دوست دارند. داخل دهانش را نگاه کنید. کوتاهی مو را برای او لذت بخش کنید که با جایزه همراه باشد.

به هنگام اصلاح بدنبال زخم و یا نشانه‌های عفونت باشید با دیدن علائمی مثل قرمزی و التهاب روی پوست در دماغ، دهان و چشم‌ها و روی پاها. چشم‌ها باید شفاف باشند و هیچ قرمزی نداشته باشند. آزمایشات با دقت هفتگی شما باعث می‌شود که در صورت وجود مشکلات سلامتی آنها را خیلی زود تشخیص دهید.

کودکان و حیوانات خانگی دیگر

ایردل بامزه خانواده‌ی خوبی با دیگر حیوانات خانگی درست می‌کند. در بعضی موارد او ممکن است حامی بچه‌ها در خانه هم باشد اما سایز بزرگش ممکن است به بچه‌های خیلی کوچک فشار زیادی وارد کند.

همچون هر نژادی شما باید به بچه‌ها آموزش دهید که چگونه به سگ نزدیک شوند و ان را لمس کنند و همیشه هر ارتباطی بین کودک و سگ را نظارت کنید تا از هر گونه گازگیری یا کشیدن گوش یا دم یا هر قسمت دیگر بدن جلوگیری کنید. به کودک خود اموزش دهید که هیچوقت به سگی که خوابیده یا غذا می‌خورد نزدیک نشوند یا هیچگاه غذایش را از او دور نکند. هیچ سگی، هر چقدرهم که صمیمی باشد، نباید بدون نظارت با یک کودک تنها باشد.

ایردل رابطه‌ی خوبی با سگ‌های دیگر خانه دارد و تا زمانی که به خوبی اجتماعی شده باشد و آموزش دیده باشد او می‌تواند پرخاشگر باشد با سگهای غریبه‌ای که حس می‌کند تهدیدی هستند. معروفیت ایردل نیز بعنوان شکارچی به همین خاطر است. او حیواناتی که بنظرش شکار می‌آیند را دنبال می‌کند، حیواناتی همچون گربه‌ها، خرگوشها و همسترها.

خلاصه ویژگی‌های سگ ایردل تریر

سازگاری(دو ستاره)

سازگاری به زندگی آپارتمانی(یک ستاره)

مناسب برای صاحب تازه کار(دو ستاره)

میزان حساسیت(سه ستاره)

تحمل تنهایی(دو ستاره)

تحمل هوای سرد(سه ستاره)

تحمل هوای گرم(سه ستاره)

خونگرمی(چهار ستاره)

مهربان بودن نسبت به اعضای خانواده(چهار ستاره)

رابطه با کودکان(چهار ستاره)

رابطه با سگ‌های دیگر(چهار ستاره)

رابطه با غریبه‌ها(سه ستاره)

تاثیر تیمار کردن سگ بر سلامت انسان(سه ستاره)

میزان ریزش مو(دو ستاره)

جاری شدن بزاق دهان به بیرون(یک ستاره)

راحتی در اصلاح(دو ستاره)

سلامت عمومی(سه ستاره)

پتانسیل افزایش وزن(چهار ستاره)

اندازه(سه ستاره)

قابلیت آموزش‌پذیری(پنج ستاره)

آسانی آموزش(چهار ستاره)

هوش(پنج ستاره)

قابلیت گاز گرفتن(پنج ستاره)

تعقیب شکار(پنج ستاره)

میزان زوزه کشیدن و پارس کردن(چهار ستاره)

علاقه به گشت و گذار(چهار ستاره)

نیاز به تمرین(پنج ستاره)

میزان انرژی(پنج ستاره)

قدرت(سه ستاره)

نیاز به تمرین(پنج ستاره)

پتانسیل بازیگوشی(پنج ستاره)